Het is alweer even geleden dat wij samen in het bos liepen. Jij bent zeven jaar en voor de eerste keer bij mij, je komt werken aan je weerbaarheid.
Al snel wordt duidelijk dat we de liefde voor de natuur delen. We zien veel mooie dingen in het bos en blijven geregeld even staan om alles te bewonderen. Jouw aandacht wordt getrokken door een wilgenkatje. We bekijken het en voelen er aan. Het voelt zo zacht. Zacht is ook hoe jij bent, vertel je me. Je bent vriendelijk en wil het liefst dat iedereen zacht tegen elkaar is, dan voel jij je fijn. Op school zijn ook een paar kinderen die hard zijn, weet je te vertellen. Je kan ook uitleggen welk gedrag daar bij hoort. We zoeken in het bos naar materialen die hard aanvoelen. Zo hard wil jij niet zijn, ook niet om je grens aan te geven.
We zoeken nog meer materialen, jij huppelt rond en komt elke keer met iets nieuws. Je onderzoekt hoe hard of zacht het is. Uiteindelijk maak je een rij van zacht naar hard. Voor we terug lopen, kies je een paar dingen uit die je mee wil nemen. Op de terugweg praten we nog even over hard en zacht. Zou je ook hard kunnen zijn op een zachte manier?
Je moeder vertelt mij later die dag dat je in de auto op weg naar huis allemaal mensen hebt opgenoemd en of deze mensen hard of zacht zijn.
Een paar weken later hoor ik dat jij duidelijker bent tegen je klasgenoten; je kunt op jouw eigen zachte wijze je grenzen aangeven. Hoe mooi is dat!
Natuurcoaching; vertrouwen op de samenwerking met de natuur. Op ontdekking gaan, ervaren en open staan voor wat zich aandient. Het is elke keer een fantastisch mooie ervaring!