Als ze maar niet aan een tafel moet zitten …

“En ze wil niet praten over zichzelf. Als ze moet praten, loopt ze weg.”
Aldus een moeder over haar 12-jarige dochter.

Ze zijn het afgelopen jaar bij de psycholoog geweest, en bij een orthopedagoog. Maar daar loopt ze steeds weg. Zo de kamer uit naar buiten, niet in staat om te praten.

En ook op school wil ze niet praten over zichzelf, ze wordt boos als er gevraagd wordt hoe het met haar gaat. En daarna sluit ze zich af en is ze niet meer te bereiken.

Haar ouders zoeken naar andere mogelijkheden om hun dochter te ondersteunen in haar ontwikkeling. Ze komt bij mij naar de paarden. We zitten niet aan een tafel en praten niet over hoe het met haar gaat. Maar er gebeurt een heleboel.

Moeder is verbaasd dat haar dochter na de eerste afspraak nog een keer terug wil komen. En dus zien we elkaar daarna regelmatig bij de paarden. En gaandeweg, als we elkaar beter leren kennen, kan ze via de paarden praten over zichzelf, over hoe het met haar gaat. Gevoelens, angsten, kwaliteiten, behoeften, wensen en dromen; het komt allemaal aan bod.

Geen woorden maar paarden

‘Geen woorden maar paarden’ is de slogan van de Keulseweg, en oh zo waar…

Dankbaar dat ik een stukje op het pad van dit meisje mocht meelopen. Op eigen kracht kan zij nu weer verdere stappen in haar ontwikkeling zetten.

Laat een reactie achter